elim çocukluðumda kalmýþ
kollarým aðaçta
birden ona kadar üç sayýda çýkardým
rakamlarý yuta yuta
bakardým sonra
etrafýma
saklanacak yerler belliydi o zamanlar
herkesin yeri elimle koymuþ gibi
ya çalýlýk ardý
ya bir aðacýn gövdesine sýðacak kadar sýskaydý
büyüdüm,
kalbim aþkta kalmýþ
kollarým sevgilide
iki elin parmaklarý kadar sevdim
aþklarý yuta yuta
bakardým sonra
etrafýma
saklanacak yerler belliydi o zamanlar
herkesin kalbi elimle koymuþ gibi
ya ayrýlýk ardý
ya bir göðsün kafesine sýðacak kadar sýskaydý
ellerim ellere kalmýþ
kollarým,gövdemde
baktým sonra
etraflýca
herkes saklanacak yer bulmuþ içinde
kalp evleri kilitli
ve yýllara küçük gelirken mevsim elbisesi
anla iþte
bir ismin ya da sýfatýn tamlamasýndan düþmek
ya da cümle içinde belirtisiz nesne gibi durmak
hayat diyorum,
ömrü ormana baðýmlý aðaç gibi yaþanamaz
ya da,
yangýndan sað çýkmýþ bir aðacýn dalýna zoraki iniþ yapan kuþlar gibi
mutlu edemez gerçeði
ve peþinden
elin diyorum
kulak ver söylediklerine
ellerim diyor mu hala
elim bir ayrýlýk sonrasýnda..