Gecenin zifiri karanlýðýnda Perdemin aralýðýndan Küçük bir ay ýþýðý Usulca süzülür gönlüme Kara gözlerin gelir aklýma Onlarýn açtýðý yara Sessiz sessiz kanar derinden Ölüm sessizliðinde Morg misali soðuk odamda Üþüyorum þimdi sevgili Bedenim yokluðuna buz kesiyor Usulca penceremi açýp Dalýyorum uzaklara Dýþarýsý benden de hüzünlü Kömür karasý siyahlara bürünmüþ gökyüzü Yasýmýzý tutuyor Bir yýldýz daha kaydý gökten Sessizce sönüp soldu Biliyorum artýk yokuz Bize, Ô soðuk eylül gecesinde sonsuzluða veda edip Gittin... Buðulu gözlerimde Damla damla yaðmur býraktýn Sol yanýmýn dipsiz Kör kuyularýna akýtýp doldurdu Ben senli düþlerde sevgimizi demlerken Sen küçücük umutlarýmý Acýmasýzca katlettin Hayallerime müebbet verdin O da yetmedi Ýdam ettin Bana acýmadan Beni uzaklara sürgün ettin Þimdi mevsim ayrýlýk Bi"ri"z yok senden kalan Yýkýlan aþkýn Enkazýnda Bi"ri"z yok ardýndan Aðýr komada.Bitkisel hayatta Yavaþ yavaþ ölüyor Bi"ri"z olmayan sen kaybýndan
~Can Kenarým~
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe uçar ~Can Kenarım~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.