çocukluðum kuþ gibi uçup gitti ellerimden. henüz 18 iken evlendim. sevdim de oldu bu evlilik. büyüklerimiz derdi ki; ’kýz aklý su aklýdýr aþk konusunda.’ yaþým 31, þimdi anlýyorum. fazla birþey de istemedim ki; mutluluktu tek dileðim. 20’sinde anneydim. annenin yaþadýklarý kýzýna çeyiz misali bugünün þartlarýnda yaþadým. anlaþýlmamak tek derdim. ey hayat! bana verdiðin tüm acýlar iyi de sonunda güldürecek misin beni? ihtiyacým var biraz huzura. vermeyeceksen bileyim. hergün yaradanýma dua edeyim de belki birgün kabul olunur el açýþlarým alýr beni ruhlar alemine. ölümden korkarým, yine de ölüm bir son deðil günahlarýmý affeder RAHMAN VE RAHÝM olan ALLAHIM belki cennetinden bir yer de verir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
dostane Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.