Çýktým, kendimden. Evde duramazdým, týrnaklarým uzuyor Ciðerimi deliyor, yüzümde kedi izi býrakýyordu Soðuða çarpýlmak Fýrtýnaya kapýlmak için sokaða çýktým. Ölür gibi. Soðuk bir çorba içtim Meryem’in elinden. Kal, dedi. Ne gitmek, ne kalmak Halen buz gibiydi þehir Kediler aç bi ilaç … Saçlarýmla biri oynuyor Vidalar yerinden fýrlýyor Kafamdan sert duvarlar Üzerinde, sýzarken Ellerimden kopuyor, Çýkýp gidiyorsun benden.
Koca bir ormaný kýrýp geçiriyor Sana benzeyen her sarý yaprak Kopma, göz ucumdan Farkýnda deðiller, …. Gel gör, Yüzüm gözüm týrmýk Artýk yaþamak istemiyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
artemia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.