Ahþaptan yapýlmýþ kahverengi boyalý, sert ve her sallandýðýnda rahatsýz edici bir ses çýkaran sandalyenin üzerine oturmuþ, gözlerinden birbiri ardý sýra yuvarlanan gözyaþlarý arasýndan akarak bembeyaz sakallarýný ýslatarak dökük masaya damlayan gözyaþlarý ile kerpiç duvardaki eskimiþ saate bakýyor ve nasýr tutmuþ parmaklarý titreyerek elindeki sigaradan derin bir nefes çekiyor kimsenin duyamayacaðý kýsýk bir sesle þöyle mýrýldanýyordu; Karmaþa ile ömrümün geçtiði bu dünyada Zaman bana unutturdu ilk sözcüðü, Ve korkum o ki Sonuncuyu ise asla öðrenemeyeceðim bile...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Siyah ve Mavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.