Öğretmenin Dünyası

Ýlmin kapýsýný açan anahtar
Cehaleti boðan seldir öðretmen
Kýþýn ortasýnda gül yüzlü bahar
Yusuf’a uzanan eldir öðretmen

Zamaný kuþatan kutlu bir sestir
Buhranlarýmýza ýlýk nefestir
Cehalet ruhlarý saran kafestir
Petekten süzülen baldýr öðretmen

Hakikat konuþur, bal katar söze
Vatan sevgisini aþýlar bize
Onu anlatamaz dörtlük, bent, dize
Þanlý bayraðýmda aldýr öðretmen

Engel nedir bilmez, daðlar aþar o
Bilginin yolunda çaðlar aþar o
Kar, tipi dinlemez; çýðlar aþar o
Kök salmýþ çýnarda daldýr öðretmen

Edirne’den Kars’a yayýlýr sesi
Bilgi balyozuyla kýrar kafesi
Rayihalar saçar o gül nefesi
Yüreði ýsýtan yeldir öðretmen

Horonu, halayý, barý sevdirir
Ýffeti, namusu, ar’ý sevdirir
Gayreti, çabayý, teri sevdirir
Âþýðýn sazýnda teldir öðretmen

Ýpek yüklü kervanlarý var onun
Simasý nurdan ak, sanki kar onun
Bütün mevsimleri hep bahar onun
Yunusça seslenen dildir öðretmen

Iþýðýnda bulduk aydýnlýk yolu
Bilgiye uzanýr kanadý kolu
Yüreði gülistan, sevgiyle dolu
Bahçelerde gonca güldür öðretmen

Gökyüzünü boyar bir ömür boyu
Sabýr çeþmesidir, eksilmez suyu
Çýnarýn köküdür, asildir soyu
Zirveye götüren yoldur öðretmen

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: