GÖNÜL DAVASI
Kör kütük sarhoþum dilime deðmedi içki
Söyleyin hele bana bu ne yaman çeliþki
Bu bir oyun mudur, yoksa gaflet þarkýsý mý
Hiç giymediðim, bir kýzýlýn parkasý mý
Gökte ay derman olamamýþ derdime
Asýrlardýr bir an bile gelemedim kendime
Nice kamlarýn duasý ensemden eksilmemiþ
Yaratan bu millete dermansýz bir dert vermiþ
Ýliklerimde hissediyorum sebepsiz acýlarý
Her gün duyuyorum namus âbidesi bacýlarý
Bu ses, bu çile, bu gam nedendir Tanrým
Ýnanýr mýsýn, bu dünyayý kendime tamu sandým
Ulaþamadým, geldiðim Ulu Altay Daðlarýna
Öz yurdumun balta girmemiþ güzel baðlarýna
Boynumda varken saf demirden zincirler
Boðazýmdan nasýl geçsin helal olsa da incirler
Gün yakýndýr, bir titreyiþ kendini gösterecek
Üç yüz milyon el ele verip cihaný titretecek
O eller ki senelerdir kahpece kelepçeliydi
Kilit tutmaz, boyun eðmez, bu millet tehlikeliydi.
Bu bir gönül davasý, gönülsüzler anlamaz
Ýdrâký dar olaný, bu dava baðlamaz
Tanrý zor sýnava, eþsiz mükâfat verir
Belki demirden daðlar yeniden eriyiverir!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.