Hayal kuruyorum. Maviy le beyaz arasýn da. Uzak duruyorum siyah rengin de. Hesabým inþallah denk gelmez ihtimalin de. Yine de korkum var. Geçmiþin peþim de gelmesin de.
Hep kaygan oldu yer küresi. Yere basan ayaklarým altýn da. Sayýsýný unutum sayamadým. Boþluklar da savrulduðum günleri. Her halde korkum bundandýr. Gülmek yerine yine aðlarmýyým.
Þimdiye dek saðýr karanlýðýn. Mudavini oldum hep. Durmadý içim de kýyamtin ayak sesleri. Hareket halindeydiler. Korku salýp durdular üstüme. Bir yaným etmiþti inat. Sen o sese aldýrma. Var sayki yaþadýðýn bir sýnav.
Üzerime düþen gölgeler. Dönüþü veriyordu yaðmur yüklü bulutlara. Umudu mu kaybetmiyordum yinede. Elbet bir gün bana uðrayacak. Ýlkbaharla güneþ ve yaðan yaðmurun. Ardýn oluþacak gök kuþaðý. Halen de böyle düþünerek yaþýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖNDER34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.