Ýzbe günün monoton akýþýnda duygu oligarþisi güzel günlerin dnasýnda yitirilen polimorfizmi ben gibi sýcak gelir el gibi üþür gider kimisi bu çaresizlik kimsesizliðin senfonisi
aslýnda bu akýl kýsýlý kalmalý lapede sýcak bir çay güzel bir kanepe fazlasýna gerek yok gitsin kenefe
kazansam sonunda binbir dertten sonra oturur üzülürüm yolda olanlara bir an mutlu olmuþum ne fayda yýllar boyu yandýktan sonra
Kýrýlmayý bilmekten kýrmamak mutsuzluðu bilmekten mutlu etmeye çalýþmak istediðinin olmamasý ve istenilenleri vermek
Baþkasýnýn mutluluðunu saðlayýp ondan bir parça çalmak o parçayla yaþamak krokanlar hiç lezzetli deðil