GÖNÜL ÖĞRETMEN

Yüreði iyiliklerle, güzelliklerle doluydu ,
Okulunun sevilen Gönül öðretmeni.
Okumuþtu ne umutlarla ,ne hayallerle...
Daha yapacak ne emelleri vardý.
Baþladý okuluna içinde büyük sevinçlerle,
Seviyorlardý onu, öðrencileri ve her kes...
Ýstedi bir gün onu , akrabasýyým diye ,
Sanki mecbur, akraba olunca böyle
Hanzo nun biri aldý, zorla evlendi.
Artýk zehirler yiyor ,içiyordu...
O güzel, Gönül öðretmen.
Ne zaman rastlasam yolda ,
Durup bir sohbet ederiz...
Bazen uðrarým okuluna...
Ama gözlerinde morluklar ...aðzýnda þiþliklerle,
(Nasýlsýn ) derim, gülümser hemen...
(Ýyiyim...) diye,
Ama o ,iyiyim derken...
Dudaðýnda hýçkýrýklarla,
Güler...gülerken aðlardý sanki.
Ýçim acýlarla dolar görünce
Gönül öðretmeni böyle.
Zar zor geçiyorken zaman...
Ýki çocuk da getirdi dünyaya,
Gönül öðretmen.
Yine umutlarýna eremedi böyle
Hep þiddet, hep dayak !
Hem okulda dersleri...
Geçip giderken böyle,
Dayanamadý Gönül öðretmen
Bütün bu iþkencelere...
Karar verdi ayrýlmaya...
Biz hep sevindik,kurtuldu diye.
Artýk huzur içinde kendi evinde...
Gidip geliyordu okuluna böyle.
Hanzo izin verir mi ona,
Mutlu olmaya:
Elinde silahla bir gün,
Girdi okuluna...bahçenin ortasýnda,
Kana boyadý ,Gönül öðretmeni...
Yýllar geçti ,unutulmadý böylece,
Ne Gönül öðretmen...ne de
Bunun gibi olaylar.
Sen bir þehitsin simdi.
Ruhun þad olsun,Gönül öðretmen.

Sosyal Medyada Paylaşın: