SEN

Sen ayrýlýðýn yakan ateþini duydun mu hiç,
Ýliklerine varýncaya kadar ürperdiðini...
Her ayrýlýk þarkýlarýný duyduðunda,
Yüreðinden neler alýp götürdüðünü...
Duymadýn ki gurbetin soðuk akþamlarýný.

Þimdi tüm Sonbahar yaðmurlarý bende yaðar;
Bütün fýrtýnalarý kýþýn , baþýmda eser,
En güzel düþlerim , karanlýklarda kaybolur.
Anladým ki ; sen bana ,yaþamak kadar yasaksýn!

Solmuþ bir güz mevsimidir, artýk yaþantým ;
Sen bilir misin ,ezilen yapraklarýn ,
Çýkardýklarý feryatlarý...
Sen yüreðini ellere verdin mi hiç !
Zamansýz bitip giden mutluluklara...
Aðladýn mý geceler boyu.

Sen gece uykularýný unuttun mu gurbette;
Karanlýk ormanlardan geçtin mi,korkular içinde...
Her akþam iþ dönüþü ;o mezarlýk yolundan !
Ama, korksam da hep bir umutla dayandým...
Bir gün gideceðim ,vataným için.


Sosyal Medyada Paylaşın: