BABA DİYORDU BABA

Unuttum sanma seni, her duada adýn var;
Dün oðlum, babasýna, “baba” diyordu Baba! ..
Duvardaki resimde, bakýþýn var, yâdýn var;
Ciðerimden can koptu, “baba” diyordu Baba! ..

Sarýlýrken oðluma, aklýma geliyorsun;
Gözlerimde yaþ olup, sinemi deliyorsun;
Özlemez olur muyum, özledim, biliyorsun;
Ciðerimden can koptu, “baba” diyordu Baba! ..

“Baba” diyen kim varsa, gördüðümde aðlayýp;
Baþa geldi ayrýlýk, karalarý baðlayýp;
Sensiz olan gönlümü, yokluðunla daðlayýp;
Ciðerimden can koptu, “baba” diyordu Baba! ..

Sen bulunmaz efsane, sen gönlümün sultaný;
Sen þu fâni dünyada, ömrümün tutar yaný;
Senden bir emanettir, taþýyorken bu caný;
Ciðerimden can koptu, “baba” diyordu Baba! ..

Gidiþin, emânetin, teslimiyet vaktiydi;
Gidiþin, Yaradan’ýn “tamam” diyen aktiydi;
En büyük mirasýndý, ak alnýmýn naktiydi;
Ciðerimden can koptu, “baba” diyordu Baba! ..

Ali ALTINLI
14/02/2006 - Saat: 00:58

Sosyal Medyada Paylaşın: