Papatyalar ne zaman solar insan ne zaman açýlarýný iliþkilerinde daha çok sever ve bir insanýn hep mi bütün sokaklarý hüzün ile süslenir.
ve nereye kadar bir hamal gibi tüm acýlarýmýzý taþýrýz keþke öyle bir þey olsa deðil mi tüm açýlarýnýzý bir Hamala verip mutluluk için de yaþamaya çalýþsak ne güzel deðil mi bencede güzel olur
Lakin hüzün mutluluðun anahtarýdýr mutlululuðu çýkartan durum eylem durum hüzünlerimiz ve acýlarýmýzdýr onlarýn varlýðýdýr eðer ki bir þeye acý duyuyorsak tatlýlarýný bildiðimiz içindir
Azizim
ben yorgun ve bitmiþim cesaretin en son noktasýndayým ve ben sanýrým artýk korkuyor gibiyim yaþamaktan gülmekten ve nefes almakta artý bu oksijen denen hava kütlesi Boðazýmý yakýyor her gün nefes almak neden niçin bilemiyorum
ben artýk sahipsiz bir liman limana Demir attým beni uçsuz bucaksýz denizlere taþýyacak bir kaptan arýyorum zira ben artýk nerede olduðumu bilmiyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
DURAN AKBULAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.