Gidiyorum...

Mýsralarým sessiz bu aralar
Duygularým derin uykulara dalar
Hiç senlik yazmýyor kalemim
Oda akýllandý artýk
Yüreðim senin kalemini kýrdýðýndan beri
Biliyordu ki kalmamýþtý yazýlacak bir þey
Veya hiç bir þey yazýlacak kadar kalmamýþtý
Zamanla Sen kaybý olmuþtu en derin hücrelerimde
Eskiden ismini duyunca içim gülerdi
Mutlu olurdum
Bir çocuk gibi
Bir bakýþýna canýmý feda ederdim
Þimdi ise...
Ne melodin çalýyor yüreðimde
Nede dilim anýyor ismini
Sanki beynim huzuru bulmak için Senli günleri silmiþti
Biliyor ki bir kelam bile yazýk olurdu Senin için
Beni unutamaz demiþsin
Oysa Senli kirli anýlarý Yaðmur tanelerin de yýkadým
Sil baþtan baþlýyordu artýk yorgun yüreðim
Koskoca bir kara kýþ yaþatmýþtýn duygularýma
Kimi zaman üþüdüler
Kimi zaman dondular
Ama ölmediler
Þimdi
Sensiz Yalansýz bir Baharla
Yeniden gülümsemeler açýyor yüzümde
Bir papatya misali
Artýk tüm benliðimle gidiyorum
Geçmiþimizi Yalan Aþkýný Seni ve Sahte bakan Gözlerini
Sana býrakýp göç ediyorum
Kýrlangýçlar gibi ilk baharlara
Sen Olmadýðýn ve Olma’yacaðýn
bir Þiirle hayatýma devam ediyorum

~Can Kenarým~
Sosyal Medyada Paylaşın: