AĞLAR...

Ellerin baðýnda gül zar açarken,
Gönlüm can evinde boranlar aðlar...

Kuþ kanadý kalem olsa yazamaz,
Benim dertlerimi soranlar aðlar...

Bir garip aþýðým sürgün çöllerde,
Gönül tellerime vuranlar aðlar...

Vefasý silinmiþ ,gözlerde nefret,
Bu garibe tuzak kuranlar aðlar...

Gönüller Kabe ’nin duvarý gibi,
O ’nu kem sözlerle kýranlar aðlar...

Sevdasý hicrana kapýlmýþ gitmiþ,
Yarini hayalde saranlar aðlar...

Gün gelmiþ umutlar dönmüþ yangýna,
Bir mazluma tuzak kuranlar aðlar...

Gönül pýnarlarý yanmýþ kavrulmuþ,
Bir öksüze sevgi verenler aðlar...

Bu gönül binasý; Kabe binasý,
Bir gönülden güller derenler aðlar...

Bu dünya fanidir ,ömürler fani;
Hakikat bahrine girenler aðlar...

Beden lime lime çözülür gider,
Mevlayý gerçekten sevenler aðlar...

Hakikat bahrinde yüzdür gemini,
Kalb gözle mevlayý görenler aðlar...

Musa DOÐRUER (Teslimi)




Sosyal Medyada Paylaşın: