Yokluðun Kaç boþluk doðurdu yüreðimde S/aymadým, bilemem ki… Öylesine gökyüzümdün uçsuz bucaksýz Bildiðim en güzel mavi Geceleri binlerce yýldýz, gözbebeklerinde Sendin ömrümün rehberi… Daðýmdýn güvendiðim, yaslandýðým Eteklerinde bin bir çiçek Hepsi birbirinden renkli Devrildi içimdeki o yüce dað Yerle bir oldu yaþadýðým depremde Yerinde koskoca bir obruk var þimdi…
Hani biz çam aðacýydýk Dökülmeyecekti yapraklarýmýz dört mevsim Hani umuda açacaktý Gelinciklerimiz, papatyalarýmýz Sunaklara mý adadýk bakir bedenlerimizi? Aminsiz bir dua mýydý bizimki? Bu çivisi çýkmýþ dünyaya inat Düþleri iðdiþ etmeyecektik hani… Yeni doðmuþ bebek kadar masumdur sevdalar Ýçimizdeki çocuk kan aðlasa da Direnmeli… Sürme beni namluya Sürme beni! Ne kimseye, ne kimseyi Sadece sen, sadece seni…
Naime ÖZEREN
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜNEŞİ UYANDIRAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.