Asla dargýn deðilim hayatýmdan çýkana, Biraz üzülsem bile, kader deyip geçerim. Elbette kýrýlýrým hor göz ile bakana, Kibirlinin yanýndan vakar ile geçerim.
Ömür dediðin ne ki; doðum, ölüm arasý, Vakti gelen gidiyor, belli deðil sýrasý, Yüreðimi yakýyor gizli gönül yarasý, Bu acýyla duramam, yükü sarýp göçerim.
Yalnýz ben deðilmiþim gönül yorgunu olan, Kaybeden üzülüyor, var mý huzuru bulan? Hayat sana güzeldir, sen de biraz oyalan, Zehir versen elinle, kevser sanýp içerim.
Bakma gülen yüzüme, içerim yangýn yeri, Bu halin müsebbibi, bilmem gelir mi geri? Uzaklarý göremem, yoktur gözümün feri, Kaderi ne yazarým, ne de kendim seçerim.
Talih denen küheylan hiç yolunda gitmedi, Doðru diye bildiðim iki para etmedi, Sen gidince kurtuldun, benim derdim bitmedi, Sanki tek suçlu benim; çile ekip, biçerim.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.