İŞTE GİDİYORSUN
Ýþte gidiyorsun... gönül evimden,
Kum saati doldurmuþ girdabýný,
Bir bir sayýyor hatýralarý ve zamaný,
Dönüþü yok kayýp giden dakikalarýn.
Ýþte gidiyorsun...
Söylenecek her þeyi býraktým düþüncelerine,
Dað oldum egilmiþtim pencerene,
Dönüþü kalmadý kayýp giden saniyelerin.
Ýþte gidiyorsun...
Bütün yollar adýmlarýný bekler,
Tecrübeler bir yenisini daha ekler,
Farklýydý kulaklarýma fýsýldadýðýn sesler.
Ýþte gidiyorsun...
Her sabah güneþ gibi doðmayacaksýn ufkumda,
Gecelerimi süslemeyeceksin ay karanlýðýnda,
Öldürüyorum yaþadýðýmýz günleri,
Ellerime býraktýðýn piþmanlýklarla.
Ýþte gidiyorsun...
Çýkmaz sokaklar gölgeni bekler,
Karanlýklar seyrini izler,
Korkularým hep yolunu seyreder.
Ýþte gidiyorsun...
Sokakta köpekleri görürsün,
Yanýndaki yavrusuna süzülürsün,
Yavrusu alýndýmý elinden feryada üzülürsün,
Ýþte terketmiþsin benden seni almýþsýn.
Ýþte gidiyorsun...
Bagrýma taþ basar,
Doðrulugun suyundan akar,
Kendimi yarýna atar,
Mülteci olur ütopyandan çýkarým.
Ýþte gidiyorsun...
Kalemimde mürekkep olup bitmiþsin,
Gönül sayfamda anlmýný yitirmiþsin,
Cümlelerime sýðdýrmýyorum artýk adýný.
Ýþte gidiyorsun...
Teslim bayraðýný çekti ayrýlýk:
Aylardan belki mayýs belki aralýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.