þimdi tutup kendimi
çýkarsam karþýna
gözlerini dikip,
yazdýklarýna sesini giydir bakalým" der miydin ?!
derdin tabi..
kalbimdeki aþk metninde geçen bütün harfleri daðýtýp
sahnene ilk kez çýkan acemiyi oynardým
ellerim,
kendine yer ararken bir yandan
içimden,
içinden geçen ben ile gördüðün ben arasýndaki mesafeyi ölçmek için
bir telaþ
bir telaþ sarardý ki benliðimi
sorma gitsin
desem de,
sorardýn kesin..
-aþkým hayýrdýr
neyin var senin ?!
hayatým aþk kaðýda yazýlmýyor diyenin yalancýsýyým derdim
sevdayý dile getirmek ne kadar da zormuþ meðer
nerden bilirdim
der demez
usulca yaklaþýp..
kekik kokusundan baþým dönerken
ve son derece duvara karþýyken
adýný þaþýrýp bir an
Sibel diye sayýklardým kesin
sanýrým evvela ellerin çiçek açardý yanaðýmda
sonra çiçeðe rengini verirdi dudaklarýn
ardýndan derdim ki
sevgilim farkýndaysan
duvara karþýyým
derken sahnede olan
sahnede kalýr’ diye bir söz uydurup
vedalaþýrken sesim
kul aðýnda,
hayatým unutalým olan biten her ne varsa
unutalým ki ilk kez olsun
buluþmamýz
her defasýnda..