Kapanýrsa yüzüne kapýlar birer, birer, Açýk kalan tek kapý; bil ki rahmet kapýsý. Günahkar olan dahi bin bir ümitle girer, Sonuna kadar açýk, bil ki rahmet kapýsý.
Nedamet duygusuyla yalvarýp yakýnarak, Sonsuz huþu içinde, günahtan sakýnarak, Gönlünce gel yeter ki, edebin takýnarak, Sonuna kadar açýk, bil ki rahmet kapýsý.
Ýnsan bazen suç iþler bilerek, bilmeyerek, Kendine kuyu kazar; elinde kazma kürek, Nihayet aþka gelip, piþman olursa yürek, Sonuna kadar açýk, bil ki rahmet kapýsý.
Herkes kendi halini iyi bilir elbette, Ýnkar etsen ne çýkar, göreceksin ahrette, Kerameti arama; görünüþte, surette, Sonuna kadar açýk, bil ki rahmet kapýsý.
Ýnsan nereden gelir, þimdi nereye gider? Çoðu zaman gafletle ömrünü heder eder, Kudreti sonsuz olan, seni de kabul eder, Sonuna kadar açýk, bil ki rahmet kapýsý.
Harama el uzatýp, kul hakký yememeli, Þirke düþmemek için, yalan söylememeli, Gönülden bir tövbeyle Hak’tan af dilemeli, Sonuna kadar açýk, bil ki rahmet kapýsý.
Ýpek kefenin olsa, gümüþten de tabutun, Ahrette faydasý yok zümrüdün ve yakutun, Bazen arþý titretir, inan mahzun sükutun, Sonuna kadar açýk, bil ki rahmet kapýsý.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.