BİR HİCRANIN KÜNYESİ...

Ufuklar hicraný bastý baðrýna,
Yollarda sürünen garip bir kulum...

Dünyalýk nimetler almadý gönül,
Mihnetten istemem yok para pulum...

Kendi öz yurdumda yetim yaþadým,
Horlayan gözlerden yaþadým zulüm...

Bir sevda hicraný yaktý gönlümü,
Vuslatý cananým bir diri ölüm...

Baðrýmda acýlar çiçek açarken,
Dikenler içinde kan aðlar gülüm...

Mezarým üstüne çiçekler koyma,
Semaya savrulsun bedenden külüm...

Canan silahýný yüklensin gelsin,
Bu hicraný aþkta can verir gönlüm

Gurbet çýkmazýnda solar umutlar,
Gönül bin hicranda hep bölüm bölüm...

Güller matem tutar,nergisler öksüz,
Bir sýdký vefayý vermez sümbülüm...

Musa DOÐRUER(Teslimi)
28 ARALIK 2015.


Sosyal Medyada Paylaşın: