SÖZÜ ÖZÜ BİR İNSAN

Varsýn gün ýþýðýnda, gece köründe olsun
Öyle sözler söyle ki mana derinde olsun
Methiye, öfke, sitem, muhabbetin yanýnda
Küfür bile edersen yerli yerinde olsun


Ýnsan türlü hallerin er*i ya da þerridir
Laf aðýzdan çýkmadan kul lafýnýn piridir
Bilinir ki biçimde hadsiz, hesapsýz olan
Laf aðýzdan çýkýnca kul onun esiridir


Ýnsaný tanýmlayan sarf ettiði beyandýr
Asýlsýz söz söyleyen insanlýða kýyandýr
Yarattýðý sonuca kazanç diye baksa da
Hesabýn özetinde elde kalan ziyandýr


Önce düþün derinden ondan sonra ver karar
Düþünmeden davranan lüzumsuz gönül kýrar
Unutma her çýkýþýn iniþi de mevcuttur
Ýhtimal attýðýn taþ kendi baþýný yarar


Bilmeden konuþanýn nasibi horlanmaktýr
Elindeki oklarý düþmanýna sunmaktýr
Ömrünce her adýmda piþmanlýk duygusuyla
Harlattýðý ateþte hesapsýzca yanmaktýr


Sözü, özü uyuþan nazarlarda iridir
Ruhu, yüreði, beyni, halis, arý, durudur
Ýnsanlýðý yücelten bunlardýr ezel ebet
Bu hale uymayanlar insanlýk küsurudur





Sosyal Medyada Paylaşın: