Yarım Kalan Hikayenin Son Cümlesi

Binbir türlü yollara düþenleriz biz.
Yarým kalan hikayenin son cümlesiyiz.
Takýldýk zihinlere,
Gidenimiz belli deðil.
Kalanýmýz belli deðil.
Kimimiz heyecana yenik düþtü,
Kimimiz de ataþe.
Su’yu da gördük,
Ateþi de...

Uçmak yasak,
Ölüm yakalýyor tepelerde,
Çýlgýnlýk þok ediyor damarlarýmýzý,
Damarlarýmýzda akan kanýnýn tarifi yok.

Yolculuk varmýþ yabancý bir nehir kenarýnda,
Takýldýk bir klavuza gidiyoruz bir yerlere.
Bilemiyoruz...

Bir diplomat tarif ediyor bizi cümlelerinde,
Kimi mülteci diyor kimi sýðýnmacý,
Biliyorum geçmiþi ya etmek çok zor.
Þaþkýnýz düne bugüne.

Tepelere göz gezdiriyoruz.
Yükseklere çýkmak ne zor.
Ölüm mü bekliyor nehirlerde,
Dilemek mi dilenmek mi gönlümüzdeki çýðlýklar?
Bilemiyoruz....

Bir tacirin cümlelerine emanet ediyoruz hayallerimizi,
Hayat bulsun ümidiyle geleceðimizi emanet ediyoruz sandallara.
Bir diplomat sahip çýksa ne olur çýðlýklarýmýza!




Sosyal Medyada Paylaşın: