HAVUZDUR HAYAT SEN BİLMESENDE BEN BİLİYORUM poetess
HAVUZDUR HAYAT SEN BİLMESENDE BEN BİLİYORUM
Benim “havuz”um hayatým, Derinliðinde saklý gök kubbem, maviye doymuþ… En sýð yerinden baþladým; yaþýmla doðru orantýlý Ne de olsa yaþanmýþlýklar cüzi miktarda Ayaklarýmýn üzerinde durmayý öðrendim ilk Sonraysa ilk kulacýmý attým hayata… Tek baþýma… Karmaþaya, paniðe yer yoktu bu denge oyununda… Hem gözyaþýma da ihtiyacým yoktu Ne de olsa hayat baþlý baþýna bir havuzdu Suya doymuþ… Meraktý mavisi yaþamýn derinliðindeki gizem Acaba dalýp orta yerinden yaþamýn Ben de mi gök kubbeye insem? Zaten iniþli çýkýþlý deðil mi hayat Benim yaþadýðým gibi? Boyum uzadýkça daha bir kulaç atasam geldi… Boyum uzadý ama kulaçlarýmýn yorulduðu yerde Ayaðým yere deðmedi… Bir an bile þüpheye yer yoktu bu denge oyununda… Bense yalpaladým tam yalnýzlýðýmýn ortasýnda… Çýkýþlarým azaldý, iniþlerim dibe vurdu… Kulaç attýkça, çýrpýndýkça gömüldü kanatlarým… Battým… Ben de diðerleri gibi kendi havuzumda Topraðýmda yalnýzlýða yelken açtým Bir dikili aðaç misali bir avuç topraðýmda Gömülü kaldým… Sula þimdi beni “havuz”um… Attýðým kulaçlarý da hesaba katarak… Sosyal Medyada Paylaşın:
poetess Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.