BİR ZAMANLAR

“Evlat, gördüðün ova üstü açýk bir saray
Kýymetini bil!..” derken uzaklara dalardý
Ýster bir ahar olsun ister çaðýldayan çay
Babam ýslýk çalarak kýsraðýný sulardý.

Küçüktüm o zamanlar, elimde kuru deðnek
Hayatta hayal gütmek, anlamazdým ne demek
“Ancak emekle mümkün helalinden bir yemek!”
Diye iþe koþarken gün günü kovalardý.

Kara topraktý bize en vefalý sevgili
Kulaklarýn ardýnda sümbülü, karanfili
Tepemize dikilmiþ güneþin kýzgýn dili
Terden çamura dönmüþ yüzümüzü yalardý.

“Dünyanýn düzenini kurdu kuþu söylesin
Yaradan tembellere, aylaklara neylesin
Çalýþ, kuru ekmeði, suyu nasip eylesin.”
Bu minvalde tabiat kendini paralardý.

Kadýnlar çocuðunu sarýnýrdý sýrtýna
Ýþe engel deðildi ne yaðmur ne fýrtýna
Yediden yetmiþine çetin yaþam þartýna
Pes etmeden duayla eker, diker, yolardý.

Tarlalarda, harmanda öküzünü yedenler
Fakirhanelerinde gönlü mamur edenler
Ýhsandan geçilmezdi gördüðün þu gidenler
Yüreðimiz yaþama sevinciyle dolardý.

Anam koca sürüyü tengerekte eðirir
Nasýrlý elleriyle umutlarý yoðurur
Yastýgeçte açtýðý yufka sacý doyurur
Biberli tuz dürünür tuluðunu bulardý.

O vakitler halýnýn, kilimin bir dili var
Herkese ulu orta her þeyi söylemek ar
Dokuduðu motifi okuyanlar bahtiyar
Kýzlar aþký yazmaya, mendile oyalardý.

Arýlardan örnekli bal damlayan dillere
Geçim yoklukta bile ibret olur güllere
Bir tebessüm yeterdi gönülden gönüllere
Güneþ günü huzurla ambarýna ulardý.

Ýnsan göçer, insanlýk ardýnda baki kalan
Daðca omuz omuza gökyüzüne açýlan
Bu ova istisnasýz kapýsýný her çalan
Tanrý misafirini yürekten ululardý.

Kapýlýrdýk ninemle masallarýn yeline
Az ama uz giderdik evvelin evveline
Dedem aþkla vurunca baðlamanýn teline
Daðlara efkâr çöker sevdalara salardý.

Sürüsüne bereket leyleðin, kýrlangýcýn
Ebesi hayat olan zamanla saklambacýn
Ýlkbaharda çiçekle gülümseyen aðacýn
Dalýndaki yapraklar sonbaharla solardý.

Kalbimizce temizdi hava, toprak, akarsu
Meyletmezdik eðriye varken iþin doðrusu
Zaman ki altýmýzda atlarýn en dorusu
Her gün geçen babamýn sözünü doðrulardý.

05.04.2018
Salih Erdem

...........................................................................
Ahar: Hayvanlarýn su içtiði taþ veya aðaç yalak, çeþme yalaðý.
Yastýgeç: Üstünde hamur açýlan, yemek yenilen tahta
Tengerek: Yün eðirmeye yarayan tahta araç, ið.
Giden: Çevre, etraf, taraf: (Þu gidenlere kurt inmiþ.)
Tuluk 1.Süt, kesik, yoðurt, pekmez, peynir, yað vb. þeyler koymaya yarayan ya da yayýk olarak kullanýlan deri, tulum.
Sosyal Medyada Paylaşın: