Bir köþede oturmuþ düþünürken Nasýlda tükendi bir anda geçen zaman Alýþamadým bir türlü Çekilmiyor sensiz zaman Sýkýldý yüreðim,dolaþtým Gözümde anýlar çoþtu,aðladým Bu hayatýn içinde ben yalnýz Sen ise Yalnýzlýðýn içindeki dinmez acý Dediler ki bana Zamandýr en iyi ilaç Acý çeken ruhumla içtim seni Dedim ki,belki düþ’tür hayat Ben mi uyanamadým Yaþanmýþ ne varsa maziye dair Hepsine bir çizik attým bu gece 👤👤👤
Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.