Akşam Yerini Geceye Bırakmıştı

Varmýþtým eve bir günün ,
Yorgunluðun ardýnda ,
Çekyata yasladým .
Aðrýyan sýrtýmý.
Derken baktým zorlanýyor.
Açýk olan göz kapaklarým.

O anda iki ben vardý.
Biri uyumak istiyordu.
Diðeri birden düþüncelere dalýyordu.
Bir yarým uyku hali yaþýyordu,
Sanki bedenimin elektriði kesiliyordu.

Akþam çoktan yerini geceye býrakmýþtý.
Derken bir demlik çay.
Yanýnada ince beli bir bardak.
Baþýnda yarým uykulu bulunduðum.
Masaya geli verdi iç yorgunluðunu.
Götürür misalinde.

Gidiyordu yavaþ yavaþ.
O üstüme çöken.
Yarým uyku halim.
Artýk kaçmýþtý uyumak.
Ýsteyen diðer.
Yanýmýnda uykusu.

Birden aklýma geldi.
Alýþkanlýk haline getirdiðim.
Þiir yazma alýþkanlýðým.
Þair de deðildim.
Þiir yazmayýda bilmezdim.
Yine þair olasým geliyordu.
Gecenin siyah perdesi altýnda.
Ýlham oluyordu dem veriyordu.
Bir kaç satýr daha karala diye.

Ve uzadýkça uzuyordu.
Kalemde kaðýda düþen mýsralar.
Sanki yazýlmýþ ama.
Henüz yaþanmamýþ.
Hikayemi yazar gibiydim.
Gecenin tül perdesinin altýnda.
Bakmaksýzýn durmadan.
Akan zaman ile.
Duvardaki saattin geçen dakikalarýna saniyelerine.
Sosyal Medyada Paylaşın: