KAHVEDEKİ ADAM

“Usta,” dedim “hani bir adam vardý
Arada sýrada sana uðrardý”
Babacan kahveci omzuma vurdu:
“Senin adam orda, bak, oturuyor”

Uzaklara dalmýþ yorgun gözleri
Keder yumaðýna dönmüþ yüzleri
Çekmiþ kucaðýna bükmüþ dizleri
Baktým bir köþede tek oturuyor

Anlattý kahveci daha sormadan:
“Tütün sarýp içer ara vermeden
Gözüne bir damla uyku girmeden
Burada sabaha dek oturuyor

Kimseyle selamý sabahý yoktur
Hâli derviþ amma külahý yoktur
Paraya makama tamahý yoktur
Karný aç ya gönlü tok oturuyor

Sýzlanmaz isyaný ruhu yaksa da
Dert etmez açlýktan aðzý koksa da
Elbise namýna bir þey yoksa da
Asalet üstüne þýk oturuyor

Gönül coþmazmýþ aþk ile dolmadan
Kurtuluþ olur mu çile dolmadan
Daha otuz yaþý bile dolmadan
Kara saçlarýna ak oturuyor

Belli ki içinde kopan fýrtýna
Getirmiþ sabrýný en son kertine
Yüklenmiþ sanýrsýn yorgun sýrtýna
Bir dünya dolusu yük oturuyor

Dinle kulak verip ne dediðine
Þaþarsýn ne laflar söylediðine
Taþý koyar gibi tam gediðine
Sözleri yerine cuk oturuyor!”

Kahveci doluktu, sustu, of çekti
Gözlerinden iki damla yaþ aktý
Bir Mülkî’ye bir de adama baktý
Daðlar gibi baþý dik oturuyor

Aslan AVÞARBEY (Mülkî)
29.11.2018-Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın: