ELİF'İN HİKAYESİ

Çocuk gözlerinde karanlýk bakýþ
Beyazýnda ay
Siyahýnda yýldýzlar ölür
Baba kuþaðýnda kýrmýzý
Gergefinde gül
Kapkaranlýk bir korkudur
Nasýrlý tende isyana durur kadife
Bir çocuk yüreði can çekiþmektedir
Buz tutmuþtur gecenin namusu
Elif artýk evlenmiþtir!

Tam da yanmýþken kömür bakýþlý çocuða
Daha elini bile tutmamýþ
Söyleyememiþken sevdiðini
Körpe memesi yeni patlamýþken ergenliðe
Çocukluðunu çocuk diye vermiþler kucaðýna
“Türkiye kadar güzel”
Okyanus mavisi düþleri varken
Dipsiz karanlýklara tutsak olmuþtur
Koca dediði
Ödemiþtir ederini ondadýr tapusu
Elif artýk anne olmuþtur!

Sýðýnmýþken kader diyerek yeni hayata
Bir sabah baktýðý boþlukta daðlar
Ördürür aðýný örümceðe en zehirlisinden
Yüreði gümbür, gümbür sevda atmakta
Ateþ odunu deðil yüreðini yakmakta
Felek en olunmaz yerde yine kalleþlik etmiþtir
Gerisi bilinen hikâyedir
Silah patlamýþtýr kurtulmuþtur gecenin namusu
Elif artýk vurulmuþtur!

Kaç bin yýllýk davadýr bu?
Kim yazmýþtýr kim?
Bu deðiþmeyen yazgýyý
Bu kaç bin yýllýk töredir?
Can alan, can yakan, sevda öldüren
Ne denir artýk
Kurtulmuþtur törenin namusu
Elif artýk ölmüþtür.



toynak

Sosyal Medyada Paylaşın: