Zafer Risalesi
Ülkemin putlarý bugün dikildi;
Arsýz bir ayak baþ gösterdi.
Tohum oldu,topraða düþtü
Diken oldu,bahçelerimizi sardý
Menekþeler,güller,laleler kan aðladý
En çok hastalar kan aðladý
Yataðýnda bir o yana,bir bu yana kývrandý
Medet dedi,medet
Hak’ka el açtý
Ülkemin putlarý bugün büyüdü;
Hep bir aðýzdan þarkýlar söyledi içkili aðýzlar,
Elleriyle yaptýklarýna dansa durdular,
Bir de kutsal bakire elbisesi diktiler üzerine üþümesin diye,
Her gün ziyarete geldiler,
Çay verdiler,yemek verdiler,nazarlýk taktýlar
o’ysa hep onlarý izledi,
Aðzý bile yoktu,
Yapmayý unutmuþlardý...
Ama mýrýldýyor dediler sesini duymadan...
o’ysa hep onlarý izledi...
Ülkemin putlarý bugün ýslandý;
Onu þarapla,birayla,hileyle,hurdayla cilaladýlar
Parlattýlar...
Fakat karanlýk üstündeydi;
Karanlýk üstündeydi...
Aydýnlýðý yok edemiyordu...
Bir an çabalamak istediler;
Fener taktýlar kutsal olsun diye gözlerine,
Ýki tane akýlsýzýn aklýna karpuz kabuðu düþsün diye...
Ülkemin putlarý bugün boynunu büktü;
Aydýnlýk tepesinde dalgalanýyordu...
Hiç bu kadar hissetmemiþti cehalet hakkýn gücünü...
Bir halk diriliyordu...
Bir nefer ayaða kalkýyordu...
Topyekün,elde avuçta ne varsa,ayaða kalkýyordu...
Camiden,sokaklardan,evlerden,manavdan,daðdan,kýrlardan
Nerede düþmüþ varsa hepsi ayaða kalkýyordu...
Hak batýla bela olmuþtu bir kere,
Kaçarý yoktu.
Ülkemin putlarý bugün unutuldu;
Beyaz umutlu neferler her yerde artýk...
Aciz kalan biz deðiliz,
o’nlar...
Umutlarý artýk bataklýkta;
Bataklýk gibi batýyor,en derine...
Yüzsüzleþiyorlar,’yüz’süzleþiyorlar...
Unutuldular...
Ülkemin putlarý bugün devrildi;
Bayram havasý ülkemde,
Coþkumuz arþa yükseliyor,
Komþuluk haklarý bir kez daha hatýrlanýyor...
Yetimlerin kefiline olan saygý artýyor...
Mey’haneler,tavernalar,hilehaneler,putlar yýkýlýyor...
Devriliyor bir bir tarihin dipsiz kuyusuna...
Yok oldular...
Yaþasýn Ýslam!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.