Kan Gecesi

Uzandým zifiri karanlýða...
Yýldýzlar vardý bir tek,
Bir de senin aþkýn...
Hatýrlarým;
Küçücük ellerin minicik ayaklarýn vardý...
Her gece burda seni seyre dalarým...
Ama bu gece uykularým bölündü;
Ateþten miðfer giymiþ bir zýrhlý,
Ellerinde kocaman öfkeleriyle yürüyorlar gecenin boðazýna çökercesine...
Bir ses iþittim;
Bir feryat...
Koþarken oraya aðlamaklý bir ses daha;
Küçük bir çocuk...
Birden arada kaldým...
Sonra ordan kadýn ordan yaþlý,
Ateþten bir çemberin içinde kaldý,
Onca köylü onca gözü yaþlý...
Kemik seslerinden bir müzik yaptýlar,
Hafýzamýza altýn harflerle iþlenen...
Hani hiç unutamam o geceyi;
Gökyüzü ve yeryüzü kana bulandý...
Haykýrdý bir genç kýz yüreði;
Ya Râb...
Bu neyin nesi?
Aklýma geldin sevgili...
Seni düþünür oldum silah seslerinin ortasýnda...
Gökyüzü üstüme düþtü birden;
Ellerim kanýyor...
Kulaklarým çýðlýklardan saðýr bitap düþmüþ...
Dizlerimde asýrlarýn yorgunluðu var...
Ve yürümeye zorlandýk bir tarafa,
Aydýnlýktan karanlýða...
Benim gündüzümü çaldýlar,
Gecelerse seni...
Unutma sevgili o geceyi!
Hatýrla çaðýn üstümüze prangalar gibi kapanýþýný,
Ve kilitlerin üstümüze çevrildiði o kanlý geceyi...
Hatýrla...
Hatýrla ki þafak bizim için tekrar doðsun o kutlu güne...
Ve geceler yine bizim olsun,
Ay bize,güneþ halkýma doðsun...
Sosyal Medyada Paylaşın: