Yýl iki bin on sekiz tam doksan beþ yýl geçti.
Kurduðun cumhuriyet, yaþýyor, yaþayacak.
Madem ki Türk Milleti, senin yolunu seçti.
Yine meydanlar boyu al bayrak taþýyacak.
Ýki bin yirmi üç de, haz demeye az kaldý.
Bir asýr yaklaþýyor, yüz demeye az kaldý.
Bu yýlda nice Mehmet göçtü vatan uðruna.
Þehitler verdik yine yangýnlardayýz Ata’m
Analar kuzusundan geçti vatan uðruna.
Yediden, yetmiþine, yangýnlardayýz Ata’m
Yürek yangýnýmýza, köz demeye az kaldý.
Bir asýr yaklaþýyor, yüz demeye az kaldý.
"Böl, parçala, iþgal et"namerdin fikri budur.
Vatana sahip çýkmak, boynumuza borç bizim.
Ýzini belli etmez, namerdin zikri budur.
Hepsini yok etmeden, dinmeyecek þu sýzým.
Sürüyoruz izini, iz demeye az kaldý.
Bir asýr yaklaþýyor, yüz demeye az kaldý.
Dillerde Cumhuriyet, özde, sözde tek vücut.
Ýþgüzar hainlere, cephe açtýk imanla.
Yüreðimiz tetikte, gez de, gözde tek vücut.
Vakurluca düþünüp, yarýþmadan zamanla,
Bu þanlý bayrak için göz demeye az kaldý.
Bir asýr yaklaþýyor, yüz demeye az kaldý.
Adýmýz sanýmýz Türk, Oðuzlardan geliriz.
Hilafsýz mucizeyle, kurtulduk esaretten.
Bu büyük emanetin, kýymetini biliriz.
Nasip aldýysak eðer, sende ki cesaretten.
Ýhanet edenleri, ez demeye az kaldý.
Bir asýr yaklaþýyor, yüz demeye az kaldý.
Ezber ettik "göklere" adýný yaza yaza.
Mevzu bahis vatansa, asla ödün vermeyiz.
Özgürlük andýmýzdýr, kan kýzýlla, beyaza.
Alem-i cihan gelse, baþka bir renk vurmayýz.
Yeni kývýlcýmlara, tez demeye az kaldý.
Bir asýr yaklaþýyor, yüz demeye az kaldý.
Her sonbahar umutlar, artarak çoðalacak.
Ýlkbahar esintisi, yüreklere dolacak.
Sararan o yapraklar, umman’da boðulacak.
Bu güz kýsa sürecek, mevsim hep yaz kalacak.
Kurda, kuþa, kuzuya yaz demeye az kaldý.
Bir asýr yaklaþýyor, yüz demeye az kaldý.
Nerede böyle erdem, hani böyle özellik!
Yýllar eskitemedi, dehanýn eserini.
Öyle bir fazilet ki, anlatýlmaz güzellik.
Hazýrlandýk inançla görmelere asrýný.
Asýrlar bu güzele, az demeye az kaldý.
Bir asýr yaklaþýyor, yüz demeye az kaldý.
Ýstiklalin o nakþý, alnýmýza iþlenmiþ.
Bilirim þu dünyada, en büyük zafer benim.
Nice dumanlý daðlar, dereler gümüþlenmiþ.
Kul Fikret’im, ecdadým; yýlmayan nefer benim.
Son sözü söylemeye; söz demeye az kaldý.
Bir asýr yaklaþýyor, yüz demeye az kaldý.
Destan dedim adýna, ömrüm yetmez hepsine.
Yaþadýkça kalemim, destanýnla coþacak.
Ömrümün son demini aldým gözüm hapsine.
Her kýta ilmek ilmek diðerini aþacak.
Belki de son dizeyi "yaz" demeye az kaldý.
Bir asýr yaklaþýyor, yüz demeye az kaldý.
Mehmet Fikret ÜNALAN
26 Ekim 2018 Saat 21.20
Güzelçamlý/Kuþadasý/Aydýn