su gibiydik o zamanlar,
kimi zaman buz olurduk
kimi zaman buhar..
balýklar yüzerdi içimizde
bazen tuz olurdu gözlerimiz
yaþlar karýþýr, denize dönerdik
bazen de tatlý bir sözü çay kaþýðýyla karýþtýrýr
muhabbet diye içerdik
su gibiydik o zamanlar,
bir bulutun içinde yaðmur olmaya meyleden nem
rüzgarla savrulan çise
kendine yol arayan nehre dönerdi yaðmurlar birleþince
bazen çatlardý toprak
mevsimler duaya çýkardý
amin olurduk birlikten doðan her iþin
üstesinden gelmeye..
su gibiydik bir zamanlar
bir zaman ki su gibi parmaklardan sýzan
sonra ateþe döndü güneþ
gök,kuþaðýný çözdü
tüm renkler solarak düþ’tü
önce topraða çekildi suyumuz
bulutlar daðýldý
yangýna körükle giden rüzgar
heyhat!
bizim rüzgarýmýzdý
sonrasý sessizlik
ki diz boyudur hep çaresizlik
þimdi pullarla dolu bütün kýyýlar
hani olmasa mektubun gibi
kim inanýr ki balýða
suya
o bitimsiz aþkýn son bulmayacak deryasýna
artýk sazlýklar arasýnda göz kýrpýyor kýþ güneþi
kendime kuþ kadar yer açmýþým
bir bulutun seyir defteriyle düþecek yaðmur
rüzgardan alacaklýyým
sana olan borcum için pul biriktirdim
ateþ için geç kaldýk
ama bir deniz içimliði kadar vaktim var
ya da düþünme bunlarý
okuduklarýnýn hepsi rüzgarýn mahareti
veya kýþ güneþinden say..