Mayýn tarlasýnda çiçek bitmez evlat
insan bacaðý insan kolu biter
insan biter insanlýk biter...
Topraktan gelen beden
topraða karýþýr gider de
yine de sevmekten vazgeçmez insan
topraðýný taþýný eðilmez baþýný
kuzusunu kurdunu
ekmeðini aþýný
o güzelim yurdunu...
Mayýn tarlasýna
buðday arpa mýsýr
domates biber patlýcan ekilmez
orada sadece kin ve nefret tohumlarý biter
Önce sürüler geçer
sonra kurtlar ve çakallar
insan kýlýklý dýr hepsi de
tabi ki sunulmayacak bir karýþ toprak
onlara altýn tepside...
Mayýn tarlasý bu
kandan,
göz yaþýndan baþka bir þeyle sulanmaz
durulsun memleket durulsun insan
bitsin kargaþa da bak gör
adlarýný kimse anmaz...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.