KAL DEDİM, KALAMADIN
Ya ben duyuramadým ya sen anlayamadýn
Meyletme uzaklara, kal dedim, kalamadýn
Ýnatla sarýldýðýn, tavrýndan cayamadýn
Özlemler sona ersin, gel dedim, gelemedin
Hançeremi yýrtarak, dilden taþan sözüme
Kuþku ile bakarsan, ateþ düþer özüme
Pervaneyim çevrende, muhabbetle yüzüme
Hiç olmazsa bir defa, gül dedim, gülemedin
Ruhum seninle hemhal, alnýmdaki yazýmsýn
Karanlýðýma kandil, gökteki yýldýzýmsýn
Hasretin yangýnýnda, canýmdaki sýzýmsýn
Yüreðim sana tutkun, bil dedim, bilemedin
Býrakma yad ellerde, sinende sakla beni
Ýlginden mahrum etme, okþayýp kokla beni
Kýymetten düþmeyeyim, canýna ekle beni
Ömrüme müþtereksin, böl dedim, bölemedin
Üzülmedin belli ki bu sevdaya kýyarak
Belki de bahtiyarsýn, melül, mahzun koyarak
Þefkatin fukarasý öksüz, yetim diyerek
Gözümdeki yaþýmý, sil dedim, silemedin
Yollarýný beklerim, Allah’ýn her gününde
Tükenmeyen dileðim, kalmak daim yanýnda
Gün ortasý olmazsa, gecenin bir anýnda
Kerem eyle kapýmý, çal dedim, çalamadýn
26.11.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.