Yaşandığınca yaşamak ...

Geçip gittiðinde anlar insan;
Zamanýn kýymetini, kaybettiklerini..
Kaybolan zamana mý?
Zamanda kalanlara mý yanar yoksa?
Bilinmez!

Çaresizce sorgularsýn sonra,
Gidenin götürdüðünü;
Neleri bitirdiðini...

Bulamayýnca;
Doldurulamaz bir boþluk olur içinde.
Sol yanýnda.
Ve bütünleþip sol yanýnla
Savrulursun boþluklara
Kývransan da çaresiz sonra...

Akýþý durdurulamaz hayatýn.
Girdabýnda kaybolursun,
Kapýlýrsýn akýþýna.
Döndükçe kaybolur duygularýn,
Döndükçe yanarsýn...

Savrulduðun yerde uyanýrsýn sonra...
Darmadaðýn, yüzükoyun...
Tekrar tutunmak istersin belki hayata
Kýrýlmýþ ellerinle....

Özlersin öz yaþantýný,
Kaybettiklerini, israf ettiklerini
Geçsin gitsin dediklerini

Oysa ne kötü kaybetmek
Ve halde bulamamak...
Ne kötü!
Yanýbaþýndayken yerlere savurduklarýný
Çýrpýna çýrpýna aramak...
Bulamadýkça kahretmek hayata!
Ve yine kapýlmak girdaplara
Ve yine kaybettiklerini özlemek...

Tadýnca yaþanmalý o zaman
Varlýðýnca, var olanlarýnla...
Varlýðýnca kabullenilmeli,
Yaþandýðýnca yaþanmalý...
Sosyal Medyada Paylaşın: