Yaprağın Hikayesi

Kara bir zemheri çökerken akþama
Ayazýn yükü bindi yorgun dallara
Kuru bir yaprak koptu, uçtu dalýndan.
Koyu bir hüzün bürüdü bir baþtan diðer yana
Issýz sokakta kapalý kapýlarýn ardýna...

Kuru bir yaprak düþerken topraða
O ilkbahar sabahý geldi yine aklýna.
Güneþle canlanýp açarken gözlerini dünyaya
Tatlý bir rüzgar yalamýþtý yanaklarýný
Çiçek çiçek bezendiði günler de vardý
Ne kadar þendi dallar, arýlar, kelebekler.
Meyveye gölge oldu caný yanarcasýna
Kýzgýn güneþin yakýcý o sarý sýcaðýnda...

Kuru bir yaprak düþtü sessizce yere,
Kýraðý örttü üstünü üþümesin diye gecede.
Dingin bir huzur çöktü yorgun omzuna
Yeniden yeþerip canlanacaktý dallar seneye
Nasýlsa gelecekti bahar, kýþtan hemen sonra...

Ýbrahim Kavas
Sosyal Medyada Paylaşın: