Yaktın Beni

Yüreðimin senli köþesinden öp haydi
Usulca.
Sonra çek git, hiç olmayacak yerlere!
Dur... Dur, ne yapýyorsun?
Gitmee!
Niye öyle masumca bakýyorsun?
Yaktýn ya beni! ..

Yollarýna baðlanan saçlarýmdan öp haydi
Sessizce.
Sonra el salla uzaktaki özleminden
Ki göreyim seni baþ ucumda.
Artýk gel!
Yetmedi mi?
Niye öyle gülümsüyorsun hafiften,
Yoksa farkýnda deðil misin?
Yaktýn ya beni! ..

Seni hep güzel gören gözlerimden öp haydi
Yumuþacýk.
Sonra þarabi karanfili kokla
Hani, en sevdiðimden.
Dur, atma, niçin çiðniyorsun?
Hani benim yüreðimdi o karanfil,
Öyle söylüyordun hep
Yaktýn ya beni! ..

Sana sevgiyle uzanan ellerimden öp haydi
Sýcacýk.
Sonra üzerime iki avuç toprak at
Ömrümü sana adadýðýmý anýmsa.
Tanrýya el açýp dua et
Sevenler hiç ayrýlmasýn diye.
Ýstersen, o karanfili baþ ucuma koy þimdi.
Artýk gidebilirsin istediðin yere.
Yaktýn ya beni! ..
Yaktýn ya... Yaktýn.
Hem de en derinden...

Ýbrahim Kavas
Sosyal Medyada Paylaşın: