EZAN ÇİÇEĞİ

Talihimle beraber, hüzmesiz kaldý nehir
Yârâb! Uyuyor bende, nakýþsýz kaldý þehir

Yürekte açýlmýyor, daim açan çiçekler
Onsuz kalan gönlüm, vakti boþa mý bekler?

Yükseliyordu ufka, ezanlarýmýn âhý
Kimsesiz kaldým þimdi, oldum hicrin seyyâhý

Çýkarken dik yokuþu, dünya denen mekânda
Açtý çiçek önümde, tespih tespih ezanda

Bir akþamýn rüzgârý, içimde soluyorken
Kaplamýþtý rüzgârým, bende ben oluyorken

Zamanýn akýþýnda, ürkekleþti bakýþým
Esmer gecelerimde, baþlamýþtý nakýþým

Akþamýmdan geceye, taþýdým hülyalarý
O kýsacýk zamanda, dolaþtým deryâlarý

Artýk sabah yeliyle, hüzmelendi nehirler
Yârâb! Umutluyum ben, nakýþlandý þehirler

Nakýþlanan yerlerde, güldü zaman eleði
Açýyordu kalbimde, bende ezan çiçeði!

Sosyal Medyada Paylaşın: