Çok uzun yýllar oldu, Topraðýndan,suyundan, Havandan,kuþlarýndan, Camilerinden,ayrýlalý.. Lakin ayrýlýk.. Görünüþte kaldý. Aþkýn içimden,hiç çýkmadý! Güzeller-Güzelim, Sevgilim,Ýstanbul. Karaca-Ahmette, Zincirli-Kuyuda, Canýmýn-Canlarý,yatarlar. Silivride Askerim-Þehitim. Yine,yine,yine... Biz seninle,iki karasevdalý. Yaþarýz,eski hayallerle.. Lakin yine güzel yine heybetli, Gün gelir,ölümüne kavuþuruz, Belki ! Ah,Ýstanbul!Uzun yýllar sonrasýndan Tut ellerimi tut! Yaþadýðýmý hissettiðim yer idin.. Sonbaharýmda,ölmeyi istediðim Topraksýn.Ýstanbul,Ýstanbul..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.