Keşke

El alem dolaþýrken güzelliðin
meþkinde
Felek, yüzüme bakýp çirkinlikte
piþkin de

Bazen gelir kemirir yer bitirir aklýmý
Bir þiirdi atiye yazsam ve bitirseydim
Öyle ana rastlar ki açýk eder saklýmý
Keþke derim maziden onuda getirseydim

Bu dünyanýn çaresiz bir ben-i ademiyim!
Bilmem hangi yaranýn açýlmayan demiyim!
Siz söyleyin bu hýzla ölsem güvendemiyim?
Keþke iðneyi çoktan kalbime batýrsaydým

Nerde bir sancý varsa içimde döllenmezdi
Eyvahlar hep beraber üstüme çullanmazdý
Kederim eþya gibi gönlümü kullanmazdý
Keþke þu an ki beni çocukken yitirseydim

Masum tebessümlerim gözyaþýndan önceydi
Varla yok sýnýrýnda bir garip bilmeceydi
Kendimle yüzleþtiðim tek limaným geceydi
Keþke gündüzleri de rüyaya yatýrsaydým

Ne kadar kollasam da yýrtýldý sabýr hýrkam
Kuþattý dört yanýmý dört baþý mamur bir gam
Bitmedi bitmeyecek kendimle olan kavgam
Keþke boynumu eðip kenarda otursaydým

Nice gülen göz gördüm ahir zaman
köþkünde
Bu fani yazgý denen celladýna
düþkün de

Mustafa Kutlu Çayeli/Rize

1 Yorum

Sosyal Medyada Paylaşın: