Köy Öğretmeni
Öðretmenim olan rahmetli Babam Mustafa Solmaz’a
Öðretmen olarak gittiðim köyde,
Hayali hatýra olan seneler,
Her biri bir baþka olaydýr bende,
Andýkça baþýma gülen seneler…
*
49 yýlýnda Köy enstitüsünden,
Mezun olduðumun eylül ayýnda
Hayaller kurarak yola düþtüm ben
Kendim ise yirmi yaþ dolayýnda
Bir yayla köyüydü kýr ortasýnda,
Ayaðýmda lastik, elimde bavul,
Piyade gitmiþtim; zordu aslýnda,
Tahta çatýsýyla belliydi okul…
Köpek sesleriyle kuþkum artmýþtý,
Þu taraftan gelen þahýsa sordum
Evet, bu köydenmiþ benle tanýþtý
Sevindim yalan yok ve korkuyordum…
Muhtar köyde miydi? ya yoksa diye,
Ýçimde endiþe, tiksinti vardý.
Mümkün deðil artýk dönmek geriye,
Karanlýk birazdan köyü basardý…
Nihayet muhtarýn güleç yüzüyle,
O gece tanýþýp, sohbete durdum,
Sabahýn erinde görev hazzýyla,
Eski, taþ yapý okula vardým…
Okulda ilk günüm düþlerle geçti,
Daha sonra gelen günler ümitle…
Bin gayret içinde iþlerle geçti..
Þimdi o anýlar kaldý benimle…
Adý Ýrfan olan en zeki çocuk
Adý Dilek olan kýzla gezerdi
Adý Ülkü olan akýllýydý çok,
Okuyup öðretmen olacam derdi..
Mehmet’in bitmeyen Ýstanbul aþký,
Cumhuriyet sever Kemal kadardý…
Egemen, mutlaka yüce Türk halký,
Her söze baþlarken, böyle baþlardý…
*
Zamana aþk olsun zamanla bende,
Ýçimi özlemle buran seneler…
Þimdi metruk olan o koca köyde,
Beni izlerimle soran seneler…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.