kumdan kaleler yaptým bir okyanus kýyýsýna
sahilimde kimsesiz bir kayýðýn küreði bile deðilken
anladým ki o kürekti beni benden
götüren
...
kumdan kaleler yaptým günleri ekledim aylarýn en baþýna ,en sonuna
göðümde ki bulutlarla dalaþtým
kovdum yaðmurlarý bir baþýma...
kimselerin sevdasýna dönüp bakmadým
kör gönülden..
kumdan kaleler yaptým ,güneþin kýzgýn saatlerinde çýplak tenimden
gölgeler kurdum bir hayalin ortasýna
set çektim dünlerime ,dünler ki bir bir dizildi kursaðýma
bir duanýn kabulü gibiydi varlýðýn geçerken
gözlerinden...
kumdan kaleler yaptým ,tuzu hüzünden duvarlarý sabýrdan , sayfalar dolusu romanlar
yazýlýrdý içine
okurduk ,dinlerken fýrtýnanýn sesini ,biliyorduk anlamsýzdý her birþey ve yýkýlýcaktý
bir zaman acýmasýzlýðýnda
birikmiþ sýzýlarýn hesabý tutulurken
dizelerimden...
kumdan kaleler yaptým ,bile bile dayanmayacaðýný bu ayaz gecelerin laciverti buz kesen
sessizlikler denizine
ve elimde tek kürek , bu þiir ve belki de son bir cümle
devirdim
göðümden yýldýzlarý
ay çekildi zirvesini kaybetmiþ bir daðýn arkasýna , aklým bir kördüðüm esiri tut ki kum daðýlmýþ deniz taþmýþ, mavi ölmüþ
ne çýkar...
YILDIZ