Hüznü lâl gecelerin
Gölgesiydi yalnýzlýðým
Dargýn izlerin en alacasýnda gezinirken
Rüzgâr gözlerimin nemini öper
Ay ýþýðýnda boðulurdu karanlýk
Belki
Sýnýrlara takýlmasaydý ayaðýmdaki pranga
Ýçimdeki hýrpani sesi düðümlemeseydi düþünceler
Boynuma borç olmasaydý buz daðýnýn görünmeyen yüzü
O zaman yelken açardým özgürlüðe
Ve sýrýtmazdý ütüsüz gömlek gibi kýrýþmýþ umutlarým
Bana sen baðýþla Tanrým
Bir dilim ay
Bir tepsi yýldýz
Gözlerimi bandýracaðým sevgi dolu uçsuz bir deniz
Ve
Özleme çare bir lokmada giz
Sonra istersen
Deðiþtir sokaðýný hayat
Ardýna bile bakmadan çek git
Benden alamadýn
Bari toprak versin muradýný
Dilek USTA