Çok mudur

O nasýl bir alýmdý, o nasýl bir zarafet,
Ne olur yapma böyle, biraz olsun insaf et.

Neydi o hava öyle, neydi efsunkâr halin,
Nasýl da ýþýyordu, mehtap gibi cemalin?

Hele ki kumral saçlar, salýnmýþ iki yana,
"Güzel nasýl olurmuþ, gör", der gibiydi bana.

Yine takýldý gözüm, gerdanýndaki bene,
Dönüverdim bir anda, yeni yetme ergene.

Yüreðimi delerken hülyalý bakýþlarýn,
Aklýmý baþtan aldý, ak tende nakýþlarýn.

Zaten emsalsizdin ya, endamýnla, boyunla,
Kuðuya benzemiþtin, uzun narin boynunla.

Pek de bir yakýþmýþtý siyah kýyafet sana,
Bakýp durdum ardýndan, ciðerim yana yana.

Yanaklarda gamzeler daha da belirgindi,
Makas isterim diye biraz da tedirgindi.

Hafif pembe dudaklar, fazlasýyla cüretkâr,
Sanki buse sunmaya, birazcýk da heveskâr.

Üstüne üstlük bir de, hoþ sohbet þakýyan dil,
Kapýlýp büyüsüne kanmamak mümkün deðil.

De hele þimdi güzel, hiç insafýn yok mudur?
Bir busecik istedim, bu da bana çok mudur?

Sosyal Medyada Paylaşın: