Müstahak

Ne olur yapma güzel, böyle tavýr tanýnma,
Bir tebessümü olsun, gül yüzünden sakýnma.
Hele ki ömre bedel, kahverengi gözleri,
Gözlerimden kaçýrýp, baþka yere bakýnma.

Bilemezsin elbette, sehere dek dün gece,
Nasýl andým ismini, hasretle hece hece!
Gül yüzünü görmeme saatler kaldý diye,
Yüreðim kýpýr kýpýr sabah ettim öylece.

Ruhumu titretirken, anlatýlmaz duygular,
Sardý tüm benliðimi, sevinç yüklü kaygýlar.
Daraltýrken içimi, geçmek bilmez saatler,
Kavuþmayla ilgili kurdum nice kurgular.

Zaten her hafta böyle, korku umut iç içe,
Kalbimde garip bir kuþ, kanat vurur delice.
Hep “acaba” sorusu, dolanýrken beynimde,
Per periþan hallerim hafakandan hallice.

Ve gelip görmek seni, öyle tedirgin, durgun,
Sevincini yitirmiþ, o gül cemalin solgun!
Düþerken kol-kanadým, kararýrken afakým,
Böylesi bir vuslatta, yemez mi yürek vurgun?

Biliyorum, suçluyum, bu halin bana haktýr,
Bu gün deðilse yarýn, ayrýlýk muhakkaktýr.
Gerçeklere göz yumup, hayalle yaþayanlar,
En büyük acýlara, elbette müstahaktýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: