Hep sonbahar da kalmış

Kaç durak geçtim bilmiyorum
Bu yaþýma dek
Bildiðim bir þey var
Oda hüzünden yana aldým ek
Aldýrma dediðim yaþanan her þey
Unutulmadý kaldý hatýrda
Bazen tren garýnda
Bekleyen son solcu gibiyim
Esrar rengiz geceler için kaybolan biriyim

Gezdiðim sokak sonbarda kalmýþ
Diðer mevsimler hiç ona uðramamýþ
Aðaçlarý yapraksýz parke taþlarý
Bile bakýmsýzlýktan çatlamýþ
Mahelenin adýda deðiþmemiþ
Hep ayný kalmýþ
Sakinleri ise çoktan
Göç edip gitmiþ

Ahþaptan evleri çürümeye yüz tutmuþ
Ne cam kalmýþ nede çerçeve
Bir tek hüzün yaðmurlarý uðrar
Adý yalnýz diye deðiþen o sokaða
Vefasýzlýðýn izleri yansýmýþ yüzüne
Derin çizgiler þeklinde
Gayri bende geçti dercesine
Konuþmuyor gizlenmiþ suskunluðun ardýna

Kayýtlarda kimliði metruk
Belli deðil tadilat tarihi
Direniyor onda gücünü çalan zamana
Kedileri kuþlarý bile uðramaz olmuþ
Bir zaman gezip dolaþtýðý o yerlere
Ýnsanlýðýn vefasýzlýðý her yerde
Gittiðim her yerde çýkýyor karþýma
Sosyal Medyada Paylaşın: