Kasımdan Kalanlar
Bir burukluk çöker gönüllere geliþinle inceden usulca…
Dýþýmýz üþümeye baþlarken, içimiz sýcaklýðýný hisseder.
Ne çok huzur bulur insan bakmasýný ve görmesini bilince.
Tam bir tefekkür ayýdýr Kasým…
Açýlan son çiçeklerdir. O çiçekler ki aþk gibidir.
Ýki mevsim arasýnda kalan ifadesi güç, yürek yaralý, mevsim hazan…
Kasýmda yaðmur baþka yaðar, sararan yapraklara dokunan katre katre düþen sessizlik, çaresizlik…
Sevgiler daha çok kýymet bilir bu ayda, aþklar baþkadýr, hüzün baþkadýr, umut baþkadýr…
Hiçbir mevsime benzemez çamura batan günahýyla, arýnmaya çalýþan yaðmuruyla…
Yaz sonbahar senin adýnla biter, son bulur.
Ama senin adýn baþlangýçtýr tükenmiþlerin umudu, sona ermiþlerin geriye dönmesi…
Rüzgâr en güzel ahengini yansýtýr, savurur enfes görselliði ile sararan eþsiz güzellikteki yapraklarýný.
Aðaçlar yorulmuþtur belli eder hüznünü inzivaya çekilir.
Yeniden hayat bulmasý için baþlar ruhunu dinlendirmeye, tekrar mevsiminde yemiþ verip, güzelleþip, eskisi gibi görünmeye…
Ve yüreðim pes etmemeyi öðrenir, baþlar mücadeleye! Hayal kurmaya ara vermiþtir
. Daha güzel yarýnlar için tahayyül etmeye…
Keþke kasým senin yerinde ben olsaydým.
Tam bitti derken, bekler sabreder baþlangýcýnla rüzgâr gibi eser, gürler zamaný gelince çiçek gibi açar yeniden hayat bulurdum…
Temizlerdim yaðmurunla iþlenen bütün günahlarýný.
Þer gibi görünen her kötülüðü yaðan karýnýn altýna gömerdim…
Savururdum, çamurunla bataklýða düþmeye sebep olan yýðýný…
Sen her baharýn bitiþi gizlenen güzelliklerin aþikârýsýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.