Yýllar yýlý düþüme gelip çöken bu pusu.
Kimsesizlik kuþanmýþ boydan boya sur gibi.
Yüreðimi "al basmýþ " tükenmiyor korkusu.
Býrakmýyor yakamý, tutuþuyor nar gibi.
Ben kaçtýkca geceden, gem vurup uyutuyor.
Bir nefeslik canýný, içimde büyütüyor.
Tam da kurtuldum derken, tutup beni yutuyor.
Yarýným ipotekli, çözülmez bir sýr gibi.
Utansa siyah düþüm, kirpiðime taþýnsa.
Uzayýp hayatýmdan, çekilmeyi düþünse.
Karanlýða gürleyip, güneþini kuþansa.
Ýçimin duvarýný kaplasa bir nur gibi.
Çoðu zaman bu hayat, bölüp aldý uykumu.
Vurup kýrdý gizlice, kemiðimi, budumu.
Ne tatlýymýþ hayatýn, bir nefeslik yudumu.
Rüyamda gördüklerim, Birisi’ne kâr gibi.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.