CANIM SIKINTI SINIRI
Aydýnlýkta köhneliði belirginleþen ve kentte ve konutta hiçbir þey neyse ben oyum. Öylesine
baðsýz ve yeðniyim ki bu hafifliðin þiddetinin bedelini bir gün öderim diye düþünüyorum.
Sanki varoluþ beni cezalandýrmak ister gibi; yoðunluðundan bana düþen payýný benden geri
alarak bu yoðunluða, olur olmadýk herkese ve her þeye fazlasýyla katlayarak sunuyor.
Ülkem yok, cinsim yok, soyum yok, ýrkým yok; ve bunlara mal ettirici biricik güç, inancým
yok. Hiçlik tanrýsýnýn kayrasýyla kutsanmýþ ben yalnýzca buna inanabilirim, ben. Yere göðe
zamana denize kayalara ve kuþlara da dokunan ayný tanrý deðil mi? Bu kutla tanrýnýn
yönetkenliðinde, olmayan ellerimle bir yok-tanrý’yý tutuyor ve ölçüyorum yokluðun aðýrlýðýný.
Kefe’lerinden birine onun oylumu pekâlâ sýðýyor, diðerine duygular, duyumlar ve düþünceler
yýðýlýyor, iþte yetkin eþitlik...her gün her gece bu eþitliðin bilgisiyle geçiyor. Bir eskiciden
satýn alýnmýþ bu teraziyi birgün baþka bir eskiciye vereceðim, o gün, tozanlarým her bir yana
daðýlýp topraðýn suyun ölümsüzlüðüne eklemlenecekler ve ben özgürleþeceðim.
Nilgün MARMARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.